رنگدانه اکسید آنتیموان

رنگدانه اکسید آنتیموان

رنگدانه تری سولفید آنتیموان با افزودن محلول تیوسولفات سدیم به محلول تارتارات پتاسیم آنتیموان (تارتار استفراغ) و اسید تارتاریک یا محلول نمک آنتیموان مناسب دیگر تهیه می شود.
تری اکسید آنتیموان یک جامد کریستالی دوشکل است که به صورت اورتورومبیک به عنوان کانی والنتینیت و به شکل مکعبی به عنوان سنارمونتیت وجود دارد. تری سولفید آنتیموان در شکل معدنی آن، استیبنیت، یک ساختار کریستالی ارتورومبیک-دو هرمی است.

خواص شیمیایی و فیزیکی ماده خالص

تری اکسید آنتیموان
توضیحات: پودر کریستالی، سفید، بی بو
نقطه ذوب: 656 درجه سانتی گراد
چگالی: والنتیت، 5.7 گرم بر سانتی متر مکعب؛ سنارمونتیت، 5.2 گرم بر سانتی متر مکعب
واکنش پذیری: با مواد قلیایی قوی واکنش می دهد و آنتی مونت تشکیل می دهد
حلالیت: بسیار کمی در آب حل می شود. محلول در هیدروکسید پتاسیم، اسید کلریدریک و اسید استیک؛ نامحلول در حلال های آلی
داده های طیف سنجی: الگوهای پراش اشعه ایکس برای والنتینیت و سنارمونتیت گزارش شده است.
ضریب شکست. والنتیت: 2.18، 2.35، 2.35; سنارمونتیت: 2.087

تولید و استفاده

تولید

تری اکسید آنتیموان معمولاً با ذوب کردن سنگ معدن استیبنیت تولید می شود که گزارش شده حاوی 55 درصد آنتیموان است. تولید تری اکسید آنتیموان به عنوان یک واکنش فاز بخار در دمای بیش از 1550 درجه سانتیگراد رخ می دهد. افزودن استوکیومتری اکسیژن به سنگ معدن خوراک محصول مورد نظر را تولید می کند. تترا و پنتوکسیدها از بخار به ترتیب پودرهای سفید و زرد رسوب تولید می کنند. تری اکسید آنتیموان نیز سالهاست که به عنوان محصول جانبی ذوب و تولید سرب جداسازی شده است. تقریباً 10 تا 15 درصد از تولید ایالات متحده از این مسیر انجام می شود. تری اکسید آنتیموان را می توان از طریق تبلور مجدد فاز بخار سریال خالص کرد.

این کشورها تری اکسید آنتیموان تولید می کنند: بلژیک، بولیوی، چین، فرانسه، گواتمالا، مکزیک، آفریقای جنوبی، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و یوگسلاوی. کل تولید ایالات متحده از سال 1960 سه برابر شده و در سال 1987 تقریباً 19000 تن بوده است.

استفاده

بزرگترین کاربرد تری اکسید آنتیموان به عنوان یک ضد حریق در پلاستیک، لاستیک، منسوجات، کاغذ و رنگ است. این کاربرد تقریباً 60 تا 75 درصد از کل مصرف ایالات متحده را نشان می دهد.

تری اکسید آنتیموان به خودی خود بازدارنده آتش نیست. این ماده به عنوان یک هم افزایی، معمولاً 2 تا 10 درصد وزنی، همراه با کلر آلی و ترکیبات برم دار برای کاهش اشتعال طیف وسیعی از پلاستیک ها و منسوجات استفاده می شود. تری اکسید آنتیموان همچنین تشعشعات فرابنفش را فیلتر می کند که باعث خراب شدن الیاف نساجی می شود.

هنگامی که به محصولات سرامیکی اضافه می شود، تری اکسید آنتیموان باعث ایجاد کدورت، سختی و مقاومت اسیدی می شود، به عنوان مثال، به لوازم بهداشتی و لعاب. در تهیه شیشه های نوری و یاقوتی از تری اکسید آنتیموان به عنوان حذف کننده حباب استفاده می شود. در عینک های دیگر، به عنوان تثبیت کننده رنگ برای محافظت در برابر اثرات هوای خورشید گنجانده شده است. استفاده از آن به عنوان تثبیت کننده و به عنوان کاتالیزور حدود 15 درصد از کل مصرف ایالات متحده در سال 1980 را به خود اختصاص داد.
تری اکسید آنتیموان به عنوان کاتالیزور در تولید رزین های پلی استر و در تجزیه هیدروژن برومید استفاده می شود. هنگامی که با دی اکسید قلع در دمای 480 درجه سانتیگراد استفاده می شود، تری اکسید آنتیموان اکسیداسیون جزئی پروپیلن را کاتالیز می کند. تری سولفید آنتیموان به عنوان پرایمر در مهمات و نشانگرهای دود، در تولید سرخالو یا رنگدانه زرد و نمک های آنتیموان مانند اکسید آنتیموان و کلرید و در ساخت شیشه یاقوت استفاده می شود.