ناتامایسین | قیمت | دمیرکو

ناتامایسین

یک داروی ضد قارچ به نام ناتامایسین که معمولاً به عنوان پیماریسین شناخته می شود، برای درمان عفونت های قارچی اطراف چشم استفاده می شود. این امر شامل عفونت قرنیه، ملتحمه و پلک است. از قطره های چشمی ساخته شده از آن استفاده می شود. علاوه بر این، ناتامایسین به عنوان یک نگهدارنده در بخش مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.

ممکن است واکنش های آلرژیک به ناتامایسین وجود داشته باشد. مشخص نیست که آیا استفاده پزشکی در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر است یا خیر. این دارو متعلق به خانواده پلی لن و ماکرولید است. در نتیجه تغییر غشای سلولی باعث مرگ قارچ می شود.

در ایالات متحده، استفاده پزشکی ناتامایسین در سال 1978 پس از کشف آن در سال 1955 مجاز شد. این دارو به عنوان یکی از داروهای ضروری توسط سازمان بهداشت جهانی فهرست شده است. سویه های خاصی از باکتری Streptomyces برای ساختن آن تخمیر می شوند.

تاریخ

ناتامایسین در ابتدا در تخمیر کشت سلولی استرپتومایسس ناتالنسیس در سال 1955 کشف شد. نام اصلی پیماریسین به یاد Pietermaritzburg، جایی که Streptomyces natalensis در آن کشف شد، داده شد. پس از اینکه سازمان بهداشت جهانی (WHO) دستور داد که آنتی بیوتیک های تولید شده توسط استرپتومایسس به مایسین ختم می شود، پیماریسین بعداً تغییر نام داد. نام "ناتامایسین" به افتخار جنس natalensis انتخاب شد.

استفاده

پزشکی

قارچ های کاندیدا، آسپرژیلوس، سفالوسپوریوم، فوزاریوم و پنی سیلیوم همگی با ناتامایسین درمان می شوند. می توان آن را به صورت موضعی به عنوان کرم، قطره چشم یا پاستیل (برای عفونت های دهان) استفاده کرد. هنگامی که ناتامایسین به این شکل داده می شود، بسیار کمی جذب بدن می شود. مصرف خوراکی آن برای درمان عفونت های سیستمیک نامناسب است زیرا مقدار بسیار کمی از آن از دستگاه گوارش جذب می شود یا هیچ کدام از آن جذب نمی شود. عفونت های مخمری و برفک دهان برخی از بیماری هایی هستند که با قرص های ناتامایسین درمان می شوند.

غذا

بخش غذا ده ها سال است که از ناتامایسین برای جلوگیری از رشد قارچ ها در محصولات لبنی و سایر غذاها استفاده می کند. ناتامایسین ممکن است نسبت به نگهدارنده‌های شیمیایی معمولی دارای مزیت‌هایی باشد زیرا طعم خنثی دارد و نسبت به مواد نگهدارنده شیمیایی حساسیت کمتری به pH دارد. می توان آن را به روش های مختلف استفاده کرد، مانند سوسپانسیون آبی (مانند زمانی که در آب نمک مخلوط می شود) که روی محصول اسپری می شود یا در آن فرو می رود، یا به صورت پودر (همراه با یک عامل ضد گیر مانند سلولز).

ناتامایسین ممکن است روی سطح سوسیس های خشک و تخمیر شده برای جلوگیری از تشکیل کپک بر روی پوشش اعمال شود، در حالی که در حال حاضر استفاده از آن بر روی گوشت در ایالات متحده مجاز نیست. علاوه بر این، ناتامایسین در ایالات متحده برای تعدادی از کاربردهای مرتبط با لبنیات مجاز است. به طور خاص، ناتامایسین اغلب در کالاهایی مانند پنیر خامه‌ای، پنیر دلمه، خامه ترش، ماست، پنیرهای خرد شده، برش‌های پنیر و سس‌های سالاد از پیش بسته‌بندی شده یافت می‌شود. ناتامایسین توسط تولید کنندگان مواد غذایی به عنوان جایگزینی برای اسید سوربیک مصنوعی استفاده می شود.

ناتامایسین دارای نام افزودنی غذایی E235 است. این فقط به عنوان نگهدارنده سطحی برای محصولات پنیر خاص و سوسیس خشک در سراسر اتحادیه اروپا مجاز است. پنج میلی متر زیر پوست دیده نمی شود. ناتامایسین علیرغم استفاده از روش های مختلف و مقادیر مختلف در بیش از 150 کشور مجاز است.

در سال 2002، پنل کمیته علمی مواد غذایی با پانل سازمان ایمنی غذای اروپا (EFSA) جایگزین شد که اکنون مسئول ارائه نظر علمی اتحادیه اروپا در مورد ایمنی مواد غذایی است. EFSA در سال 2009 تعیین کرد که مقادیر توصیه شده برای استفاده از ناتامایسین در صورتی که روی سطح این انواع پنیر و سوسیس اعمال شود، بی خطر هستند.

ایمنی

کمترین LD50 ثبت شده در آزمایشات حیوانی بین 2.5 تا 4.5 گرم بر کیلوگرم بود. LD50 در موش‌ها تقریباً 2300 میلی‌گرم بر کیلوگرم است و دوزهای mg/kg/day 500 برای دو سال هیچ تأثیر قابل‌توجهی بر بروز، رشد یا میزان بقای تومور نداشت. متابولیت های ناتامایسین نیز غیر سمی هستند. در شرایط نگهداری مختلف، محصولات تجزیه ناتامایسین می توانند LD50 کمتری نسبت به ناتامایسین داشته باشند، اما این ارقام هنوز بسیار بالا هستند. در انسان، تهوع، استفراغ و اسهال با دوز mg/kg/day 500 که طی چند روز تجویز می‌شد، ایجاد شد.

در دوزهای دارویی یا سطوحی که به عنوان یک افزودنی غذایی یافت می شود، شواهدی مبنی بر اینکه ناتامایسین می تواند بر فلور طبیعی روده تأثیر بگذارد وجود ندارد، با این حال ممکن است داده های قطعی در دسترس نباشد اما برخی افراد به ناتامایسین حساسیت دارند.

مکانیسم کاری

ناتامایسین با اتصال خاص به ارگوسترول موجود در غشای سلولی قارچ، از رشد قارچ جلوگیری می کند. ناتامایسین با مهار انتقال دهنده های آمینو اسید و گلوکز از انتقال مواد مغذی به غشای پلاسمایی جلوگیری می کند. روش جهانی سرکوب قارچ که با اتصال ارگوسترول ارائه می شود، علیرغم این واقعیت که قابل برگشت است، ناتامایسین را قادر می سازد تا بر روی انواع پاتوژن های قارچی از جمله مخمر ساکارومایسس و کپک های آسپرژیلوس عمل کند. از آنجایی که ناتامایسین بلافاصله منجر به نفوذپذیری غشاء نمی شود، از سایر ضد قارچ های مشابه متمایز است. اعتقاد بر این است که آنتی‌بیوتیک‌هایی با ویژگی‌های اتصال قابل مقایسه، اما روابط ساختاری متفاوت، کانال‌های آبدوستی ایجاد می‌کنند که به یون‌های پتاسیم و سدیم اجازه می‌دهند از سلول‌ها خارج شوند.

بیوشیمی

برخی از گونه های استرپتومایسس، از جمله S. natalensis، S. lydicus، S. chattanoogensis و S. gilvosporeus، ناتامایسین را به عنوان یک متابولیت ثانویه تولید می کنند. هسته ساختاری آن از یک ماکرولید با یک قطعه پلی ین متصل و گروه های کربوکسیلیک اسید و مایکوزامین تشکیل شده است. ساخت ماژول های پلی کتید سنتاز، مانند سایر ضد قارچ های پلی ین، با روش های آنزیمی بیشتر برای اکسیداسیون و اتصال جانشین ها دنبال می شود.

قیمت ناتامایسین | فروش ناتامایسین

برای خرید و استعلام قیمت ناتاماسین می توانید از دکمه استعلام قیمت استفاده کرده و درخواستتان را ثبت کنید.

می توانید برای مشاهده محصولات مشابه دیگر به لینک های زیر مراجعه کنید: